ویلا شالیکار

ویلای شالیکار همچون تیپولوژی خانه‌های شمال ایران خانه‌ای در ارتفاع است. بنا از زمین برآمده و سازه منحصر به ‌فرد آن که شبیه قایق است باعث شده تا ساختمان از طرفین معلق باشد و خود را از زمین جدا کند. سازه بتنی این خانه در محل اتصال بنا به زمین ضخیم می‌شود و به‌صورت قاب‌های تکرار شونده فضاهای خانه را در خود جای می‌دهد.

ویلای شالیکار در طبقه همکف با یک فضای میانی باز که همانند یک کوچه از میان پروژه گذر می‌کند به دو بخش تقسیم می‌شود. این فضای باز میانی محل زندگی بیرونی ساکنان ویلاست و همان نقش ایوان خانه‌های شمال را دارد، نسیم خنک دریا به ساحل را از شمال به جنوب به داخل ساختمان می‌کشاند و در اقلیمی مرطوب تهویه طبیعی را ممکن می‌کند. همچون خانه‌های شمالی که ایوان‌شان در ارتفاع است، این فضای میانی هم بالاتر از سطح زمین قرار دراد و ورود به آن از ارتفاعی پایین‌تر صورت می‌گیرد. این فضا در بیرون بنا به‌صورت فرشی از آب شبیه به سطح آینه‌ای و آب‌گرفته شالی‌زارها امتداد پیدا می‌کند.